De SEC is een podium voor denkers, schrijvers en kunstenaars, een Europees forum, met een rijk verleden.
De SEC-leden in Nederland komen maandelijks bijeen voor een voordracht van een SEC-lid of gastspreker, die zowel een informatief, essayistisch, persoonlijk of wetenschappelijk karakter kan dragen. Daarbij staat de discussie na afloop centraal, een discussie die eerder doet denken aan een intensief gesprek, waarin ervaringen, inzichten, visies en ideeën worden getoetst aan en gedeeld met een geïnformeerd publiek. Lid worden van de SEC betekent aldus participeren, de eigen expertise inbrengen en deze op de proef stellen. In dit proces heeft een ‘politique de la culture’ plaats en kunnen nieuwe inzichten ontstaan.
De SEC gaat terug tot de nadagen van de Tweede Wereldoorlog. Oprichter Umberto Campagnolo (1904-1976) wilde een Société Européenne de Culture oprichten in de ware zin van het woord. Een Société die in het splijtende Oost en West Europa haar eenheid zou hervinden door een “politique de la culture” en de “dialogue”. Umberto Campagnolo vond veel steun. bij mensen als o.a. Thomas Mann, Jean Paul Sartre, Henri Matisse, Arnold Toynbee of Isaiah Berlin (in Nederland onder meer bij Coen van Emde Boas, Jan Romein, Willem Sandberg, Arthur van Schendel, Victor van Vriesland en H. Th. Wijdeveld), die later ook bijna allemaal leden van de SEC werden.
In 1950 was de daadwerkelijke oprichting een feit. De SEC vestigde zich in Venetië en er ontstonden afdelingen in bijna alle Europese landen. Het hoofdkantoor was vanaf het begin gevestigd in Villa Hériot op het eiland Guidecca in Venetië. Binnenkort vind de verhuizing van het hoofdkantoor naar Pescia (Toscane) plaats. Het archief van de SEC bevind zich nu in een afdeling van de Historical Archives of the European Union in de prachtige Villa Salviati van het European University Institute te Florence (Klik hier).
Momenteel bestaat de SEC uit 15 verschillende nationale afdelingen en zijn er daarnaast individuele leden in de USA, Israël en Mexico.
De organisatiestructuren en verdere internationale links zijn hier te vinden.
De huidige leden vertegenwoordigen diverse beroepen en achtergronden: kunsthistorici, schrijvers, filosofen, historici, rechters, advocaten en kunstenaars.
Laureaten van de SEC zijn tot nu toe de Tsjechische oud-president Václav Havel,
de Duitse oud-bondspresident Richard von Weizsäcker en de Poolse oud-minister voor Buitenlandse Zaken Bronislaw Geremek geweest.
Tegenwoordig buigt zich een internationale commissie over een nieuw voorstel.
Erelid is de Italiaanse filosoof Norberto Bobbio (1909-2004).
Na de val van de Berlijnse Muur is het streven van de SEC om ook in de nieuwe Europese maatschappelijke omstandigheden vast te houden aan het ideaal van een “politique de la culture”, nu niet meer alleen tussen Oost en West zoals tot 1989 voornamelijk het geval was, maar ook door een dialoog tussen Noord- en Zuid-Europa. Ook de nieuwe rol van Europa in een sterk veranderende wereld wordt een belangrijk thema in de toekomst.
Regelmatig worden internationale conferenties georganiseerd, tot nu toe o.a. in Boekarest, Weimar/Jena, Moskou/Kazan, Pescia, Innsbruck en regelmatig in Venetië zelf. Voertalen zijn Frans, Engels, Italiaans en Duits. De laatste grote conferentie vond in 2012 plaats op Schloss Neuhardenberg bij Berlijn. Bijdragen worden in het viertalige tijdschrift van de SEC: Comprendre - Revue de Politique de la Culture gepubliceerd. Uitgever was Giuseppe Galasso (1929-2018), oud-president van de SEC en van de Biennale di Venezia. De laatse uitgave verscheen in 2012 met als titel: "Éthique globale – Dialogue des cultures et la perspective européenne". Vanaf medio 2017 zal ook een online toegang tot het tijdschrift beschikbaar zijn. Publicaties van de leden van SEC-Nederland zijn hier te vinden.
Daarnaast organiseert de SEC (tot nu toe meestal in samenwerking met de Sapienza Università di Roma) jaarlijks of tweejaarlijks
een Internationale Summerschool in Venetië of Rome waar studenten uit alle Europese landen met
het concept van de SEC rond een bepaald thema bekend worden gemaakt. De studie wordt gecertificeerd. Aan sommigen wordt een beurs verleend.
Sinds 2014 werd de reeds bestaande samenwerking met de Franse afdeling in Parijs (verder) geïntensiveerd.